Dr. Ziya ÖZTÜRKLER

Siyasetin yoğun bir şekilde yaşandığı bir dönemden geçiyoruz…

7 Ocak için takvim hızlı bir şekilde işliyor…

Yaklaşık 350 aday milletvekili olmak için mücadele edecek…

Vekillik önemli bir mertebe…

Adaylar bilgi, birikim ve tecrübelerini toplum yararına kullanmak için seçmen karşısına çıkmalı...

Üretkenlik ve toplumsallık vekilliğin özü olmalı, belli grupların kişisel çıkarları yerine topluma hizmet anlayışından taviz verilmemeli…

Birikimlerin toplum yararına aktarıldığı, görev bilincine haiz olanların var olacağı bir sistem kurgusuyla hareket edilmeli…

Vekillik bir meslek dalı değildir, toluma hizmet için yaratılmış bir temsiliyettir…

Bu dönemlerde bölünme ve ötekileştirmenin derin izleri yaşanır…

Peki, ötekileşmenin özünde yatan neden nedir?

Hepimiz bir sosyal gruba ait olmaya, varlığımızı kabul ettirmeye çalışırız…

Zaman içerisinde kendi kimliğimizi yaratırız…

Bizim gibi düşünmeyen, hareket etmeyenleri ise öteki diye adlandırmaya, iftiralar atmaya başlarız…

Bizim gibi düşünmeyenler “öteki” önlem alınması gereken, toplumları tehdit eden bir unsur haline dönüştürülür…

Partiler, Sosyal gruplar, toplumlar ve kültürler arasında aşılması imkânsız duvarlar örülmeye başlanır…

Bir etrafınıza bakınız ötekileştirmenin izlerini hemen hemen her yerde görürsünüz…

Sağcısı, solcusu, sendikacısı, siyasetçisi, müdürü, öğretmeni, çalışanı, beyazı, siyahı…

Bir çırpıda ağzımızdan çıkan sözler…

İnsanların yanılgıları, kendilerini üstün görme egoları…

Hoş görü, yardımseverlik, insana insanca davranmayı unutmuşuz…

Evet, toplum olarak ötekileşmişiz…

Ben ve ötekileşme kavramları arasında sıkışan, insani ve ahlaki değerlere önem vermeyen toplumun mimarları olmuşuz…

Kendi ülkemizde kendi insanımıza düşman olmuşum…

Sadece konuşan, sosyal medya üzerinden nutuk atan ama çözüm üretmeyen bir toplum olduk…

Başkasının evini taşlamadan önce, kendi evimizdeki çatlakları sıvamayı unutmuşuz…

Kimse sınanmadığı bir günahın masumu saymamalı kendini…

Bir söz vardır, “kimse sınanmadığı bir günahın masumu saymamalı kendini…”

Yaşanabilir bir toplum için insani değerlere ihtiyaç vardır…

İnsanlık insani değerlerle yücelir…

İnsanı insan olduğu için sevmek gerekir…

Maalesef ötekileşiyoruz…

Ötekileştikçe insani değerlerimizi kaybediyoruz…

İnsani değerlerimizden taviz verdikçe suç işliyoruz…

Sonra nerden nereye geldik, diye hayıflanıyoruz…

Ayağı kayan insanlara gülüyor, onlarla alay ediyoruz…

Açığını yakaladım ben de hesabını sorayım diyoruz…

Kişisel çıkarların ön planda olduğu sadece “Ben” kavramının hüküm sürdüğü bir toplum yarattık…

Bana kimse tersini anlatmasın…

Başkalarının başarısızlığından beslenen ama üretmeyen bir toplum haline geldik…

Vekilliği görev değil meslek gören bir anlayış yaratmışız…

Siz de suçlusunuz…

Biz de suçluyuz…

Aslında hepimiz suçluyuz…