Psikolog Ayla KAHRAMAN

 Kendi kendini yok eden bir akrep gibi, iğnemizi batıracak yer arıyoruz.

Emek harcamadan, bedel ödemeden, içimizden geldiği gibi yaşamak, çok da derinlemesine düşünmeye kaçmadan, hayatın tadını çıkarmaya çalışmak, yeni moda doğrular arasında başı çekiyor.

Bizi var eden değerlerimizi, bedenimizi, ruh sağlığımızı bozuk para gibi harcıyorsak; nelere ve kimlere zarar verebileceğimizi, neleri kaybedeceğimizi hesaplayamıyorsak, cinsel hastalıklar, boşanmalar, ruh sağlığı bozuklukları ve daha pek çok olumsuz durum had safhada artış gösteriyorsa biz değişiyoruz demektir.

Bu değişim; ne yazık ki, gelişimsel bir değişim değildir. İnsanların ilişkilere bakışının ve beklentilerinin erozyona uğradığı bir noktada duruyoruz artık.

Evlilik veya çift ilişkisindeki uyum, doyum, beklentiler gibi elzem konular, sorun haline geldiğinde, ilişkinin katledilmesi için bahaneler oluşuveriyor. 

Mutluluğun, uyumun, aidiyet duygusunun sorun çözme cesaretiyle yakın ilişkisi olduğu unutuluveriyor.

Cinsel doyum için, aşkı, sevgiyi aramaktan vazgeçiliyor. Ardından, aşk ve sevgi nostaljik bir duygu durum yapılarak rafa kaldırılıyor.

Zevk, anlık dahi olsa, peşine düşülecek bir macera haline geliyor.

 İyi vakit geçirtecek, değişik keyifler ve zevkler; değer yargılarımıza fazla da uğramadan güncel hayatımızdaki yerini alabiliyor.

Örneğin; sadakat anlayışında sinsi bir değişim, kendini kabul ettiriyor. Tek gecelik, sanal veya gece kulübündeki seks ilişkilerine "hoşgörü" ile yaklaşılıyor. "Eğlencelik" gibi algılanıyor.

Sonuçta, cinsel hastalıklar had safhada. Boşanma şampiyonu olduk. Küçücük çocuklar bile depresyonda veya kaygı bozukluğu teşhisiyle ilaçların etkisinde.

Kumar, uyuşturucu?

Ya kendimizi saklama yeteneğimizdeki artış?

Olmasını istediğimiz benlikleri sergilediğimiz, sanal alem yolcularıyız…

Oysaki, mutsuzluk, güvensizlik diz boyu…

Üretimi, sorun çözmeyi, iyi için mücadeleyi, insani değerleri yanına almadan; ihtiyaç ve arzuları dümene oturtan bir dünyada; arayışlar bir noktaya kadar...

Ardından "pes" edişlerin sessiz çığlıkları…