Hasan HASTÜRER

Küçük bir toprak parçasında, dünya ölçeklerin az bir nüfusun bireyi olarak yaşıyoruz.

Olup bitenden erken haberdar olmamız çok doğal.

Kötü haber tez ulaşır. Kötü nitelemesine uygun haberler oldukça tez zamanda kulaktan kulağa aktarılıyor. Hele bir de sosyal medyamız var, zaman kayıpsız, pek çok haber, bilgi süzgeci olmaksızın çok geniş kitlelere ulaşıyor.

***

Kanser Kıbrıslı Türklerin korkulu rüyası oldu.

KKTC’deki yıllık kanser vakası, mevcut verileri yüzde ellilere kadar artırsak bile Türkiye’nin de Avrupa’nın oransal olarak altında... Bu veri, KANSERE KARŞIN, ETKİN SAVAŞI ÖTELEMEMİZİ Mİ GEREKTİRİR?

Elbette HAYIR.

Ancak, kanser korkusunun çok yaygın kesimin hayat kalitesini çok kötü etkilediği, ruh sağlığını bozduğunu da unutmayalım.

Ölen bir kez ölür, korkuyla yaşayan her gün ölür.

***

Dün sabah Serdarlı’dan Şeref Çoban aradı.

Yirmi yılı aşkın mevsimi geldi mi molohiya yetiştiriyor. Bir birinden farklı yarım dönümlük iki arazisini bu amaçla kullanıyor. Molohiyadan köşeyi dönmüyor ama mütevazi aile bütçesine kendine göre önemli bir gelir elde ediyor.

Dahası köylünün geniş kesiminin molohiyasını ondan alması, Şeref Çoban için gurur kaynağı.

***

Geçen gün Tarım Bakanlığı’ndan ekipler kimyevi ilaç kalıntısının denetimi için Serdarlı’ya Şeref Çoban’ın molohiya ekili arazisinin birine gittiler. Denetlenen ürünlerin boyu yaklaşık 20 cm’di. Öteki yarım dönümde denetim yapılmadı. Şeref Çoban denetlenen molohiyalara 25 gün önce ilaç atmıştı... Denetim sonrası aradılar ve limit üstü kalıntı bulunduğu söylendi.

Şeref Çoban’ın dünyası yıkıldı.

Belair diye bir ilaç kullanmış, Alırken de kendisine ‘3 günde etkisi geçer’ denmiş. 25 gün sonra kalıntı bulundu...

Daha da vahimi, bu gelişme üzerine ilacın ne olduğunu görsel olarak bir tanıdıklarına aktarmak için eşi kapağına yakın bir yerden tutup, telefonla görüntüsünü almışlar. Karısı yüzüne dokunduğu an yüzünde yanık olmuş... Gün boyu buz tedavisi uygulamışlar...

Denetim yapılmayan, hasada hazır öteki parseli için de ‘KESME’ denmiş. Bir de eklemişler, ‘ Cuma günü ismini basına vereceğiz.’

***

Şeref Çoban’ı, dinledim...

Haklı buldum mu?

Yüzde yüz haklı buldum...

Tarım Bakanlığının uzmanları üreticinin yanında değil... İş bu noktaya gelince, filan ilaç molohiyaya en uygundur, demişler. Niye önceden uyarılmadı üretici?

Şeref Çoban, dürüst biri. Kendi kendine, ‘ Acaba ilacı fazla mı attım?’ sorusunu da soruyor... Üretici, ilaç kullanımında nasıl yeterli konuma gelecek?

Şeref Çoban çok doğru bir söz söyledi. ‘ Biz devleti zamanında yanımızda isteriz. Polis gibi gelip emeğe hiç saygı göstermeden davranış, çağdaş devlet yaklaşımı değil. Öteki molohiyalarıma hiç dokunmadan yasak getirdiler. Ben molohiya isteyen köylülerime ne diyeceğim?’

***

Dün KIBRIS Gazetesi’nin 29. yıldönümüydü. Beste Sakallı ile buluştum. Karpaz yolunda Boğazköy’de yaşıyor. Orada, yoğun kanser vakaları insanları huzursuzluğun ötesine taşımış. İnsanlara göre bölgede ülke ortalamasının çok üzerindeki kanser vakasının nedeni yüksek kapasiteli baz istasyonları... Bir diğer kuşku kaynakları, Kalecikte, AKSA’nın elektrik santralinin bacasından çıkan zehirli duman... Belki başka nedenler var ya da kanser vakalarındaki fazlalık bir rastlantı... İnsanlar korkuyor... Korku ancak doğru bilgiyle yenilir. Devlet, devletliğini gösterip halkı bilgilendirsin... Yapılması gereken varsa da yapsın...

Kıbrıs’ın en güzel noktalarından birinde yaşayan insanlar, mutsuz ve huzursuz... Bedenlerinde en küçük farklılığı, kanser korkusuyla karşılıyor...

Böyle bir yaşam olur mu? Elbette olmaz.